تهویه مطبوع استخر‌ها

توزیع هوا در استخر‌ها

توزیع مناسب جریان هوا در سطح استخر یکی از مهم‌ترین عواملی است که در دستیابی به کیفیت قابل قبول هوای داخل نقش موثری را به جای خواهد گذاشت. تهویه فضای داخل استخر‌های سرپوشیده به ویژه در مواردی که برای ضدعفونی کردن آب از کلر استفاده می‌شود، اهمیتی دو چندان دارد.
یک از شایع‌ترین دلایل اعتراض افرادی که در استخر شنا می‌کنند بوی تند کلر موجود در آب استخر است که پیش از این به آن اشاره شد. ضمن آنکه کودکان در مقابل مسمومیت ناشی از گاز کلر بسیار آسیب پذیر‌ترند که این مساله حتما باید در استخر کودکان مدنظر قرار گیرد. بنابراین کنترل مقدار دقیق کلر مورد استفاده در آب از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
توزیع هوا در استخر باید طوری انجام شود که از ایجاد فضای مرده جلوگیری شود. چرا که احتمال تقطیر بخار آب و تجمع آلاینده‌ها در این مناطق بسیار زیاد است.
جلوگیری از ایجاد اتصال کوتاه در بین دریچه‌های ورود و خروج هوا نیز باید مورد توجه قرار گیرد. چرا که در غیر این صورت عملا هزینه کارکرد سیستم‌ها، بدون تاثیر آن در استخر‌ها مشاهده شود به هدر می‌رود.

طراحی کانال

طراحی صحیح کانال و تجهیزات جانبی مرتبط با آن یکی از مهم‌ترین عواملی است که تضمین کننده کارکرد صحیح تجهزات خواهد بود. به عنوان یک توصیه کلی طراحی و ساخت شبکه کانال باید بر مبنای آخرین استاندارد‌های انجمن‌های ASHRAE و SMACNA انجام گیرد.
ملاحظاتی که باید در هنگام طراحی کانال سیستم‌های تهویه مطبوع استخر‌ها رعایت شود را می‌توان در موارد زیر خلاصه کرد:
– مواد توصیه شده برای کانال‌ها شامل ورق‌های گالوانیزه استاندارد، آلومینیوم و مواد پلیمری هستند. در اکثر موارد استفاده از ورق‌های گالوانیزه استاندارد امکان پذیر است.
برای کانال‌هایی که در زیر کف اجرا می‌شوند نیز بهتر است از کانال‌های غیر فلزی یا کانال‌های فلزی با روکش محافظ استفاده شود.
– برای جلوگیری از انتقال ارتعاشات سیستم به سازه ساختمان، در محل اتصال شبکه کانال به سیستم باید از اتصالات انعطاف پذیر استفاده شود.
– برای هوابند کردن قسمت‌های مختلف کانال نباید از درزگیر‌های فایبرگلاس استفاده شود. در مواردی که احتمال تقطیر بخار آب در داخل کانال وجود دارد، عایقکاری باید در قسمت‌های خارجی کانال انجام گیرد.
– برای به حداقل رساندن هزینه اولیه و افت فشار ایجاد شده در مسر هوا، محل نصب سیستم تهویه باید حتی الامکان به فضای داخل استخر نزدیک باشد. چرا که در استخر‌ها، علاوه بر کانال رفت معمولا کانال برگشت نیز در نظر گرفته می‌شود. این سیستم‌ها معمولا در اتاق تجهیزات مکانیکی استخر در کنار پمپ و فیلتر‌ها نصب می‌شوند.
-هوای رفت باید مستقیما به سمت سطوح داخلی استخر مانند در‌ها، دیوار‌ها و شیشه‌ها هدایت شود که احتمال تقطیر بخار اب بر روی آنها بیشتر است. به منظور خارج کردن هوای آلوده ساکن که بر روی سطح آب استخر قرار می‌گیرد، بخشی از هوای رفت ارسال شده به داخل محیط باید بر روی سطح آب استخر هدایت شود.
بدین ترنیب آلاینده‌های متصاعد شده از آب استخر به همراه هوای رفت از سطح استخر خارج و از طریق دریچه‌های برگشت تخلیه می‌شوند.
– محل قرار گیری دریچه‌های ورودی هوای برگشت باید به گونه‌ای تعیین شود که امکان بازیابی هوای گرم و مرطوب و بازگرداندن آن به سیستم تهویه به منظور انجام عمل پاکسازی وجود داشته باشد.
آرایش دریچه‌های یاد شده باید به نحوی باشد که مانع از ایجاد فضای مرده در داخل فضای استخر شود و بازچرخانی هوای آلوده محتوی بخارات کلر در فضای داخل استخر نیز به حداقل کاهش یابد.
– محل قرار گیری دریچه‌های تخلیه باید به گونه‌ای تعیین شود که تاثیر تخلیه هوا به حداکثر مقدار خود رسیده و بازچرخانی هوای آلوده محتوی کلر به حداقل مقدار خود کاهش یابد. تخلیه هوای داخل استخر از طریق دریچه‌هایی که مستقیما در قسمت فوقانی کاسه استخر قرار گرفته است نیز یکی دیگر از روش‌های مناسب برای تخلیه هوای داخل استخر‌ها به شمار می‌رود.

کانال رفت

نکات مهمی که باید در هنگام طراحی کانال رفت مدنظر قرار گیرند عبارتند از:
1-برای جلوگیری از ساکن ماندن و لایه لایه شدن هوا، حداقل نرخ تعویض هوا باید بین 4 تا 8 بار در ساعت باشد.
2- به کارگیری کانال رفت در زیر کف معمولا بهترین روش برای تامین هوای رفت مورد نیاز استخر است.
بدین ترتیب با ارسال هوای رفت از ناحیه کف به سمت سقف، بهترین توزیع هوا در سطح شیشه ایجاد می‌شود و از بخار گرفتن شیشه‌های جلوگیری می‌شود. البته در صورت استفاده از کانال‌های سقفی که جریان هوای رفت انها به سمت کف استخر است.
سرعت هوای رفت باید به اندازه‌ای باشد که جریان هوا تمام سطح شیشه را تا کف استخر طی کند.
3- به منظور افزایش هرچه بیشتر کارایی سیستم، در مجاورت تمامی پنجره‌ها باید دریچه‌های توزیع هوا تعبیه شود.
4- در صورتی که امکان اجرای کانال‌های کفی وجود نداشته باشد، می‌توان شبکه کانال را از ناحیه سقف به گونه‌ای اجرا کرد که جریان هوا ارسالی به داخل استخر دور تا دور استخر به سمت کف باشد. البته این شیوه طراحی کانال معمولا مستلزم آن است که سرعت جریان هوای رفت بیشتر باشد، به طوری که جریان هوا قادر باشد سرتاسر سطح شیشه‌ها را جارو نموده و تا کف استخر پیش رود.

کانال برگشت

دقت در نصب صحیح اتصالات کانال برگشت می‌تواند به میزان قابل ملاحظه‌ای عملکرد سیستم رطوبت گیری را تحت تاثیر قرار دهد. به عنوان یک قاعده کلی، در استخر‌های سرپوشیده به منظور جلوگیری از بروز مشکلاتی مانند لایه لایه شدن هوا، دریچه‌های هوای برگشت باید در بیشترین ارتفاع ممکن تعبیه شود.
به طور ایده آل، دریچه ورودی کانال برگشت باید به اندازه 4.5-3متر بالا‌تر از سطح استخر قرار گیرد.
به طور خلاصه برای طراحی شبکه کانال و دریچه‌های توزیع هوا موارد زیر باید درنظر گرفته شوند:

– تعداد دفعات تعویض هوا در هر ساعت باید حداقل 4 تا 6 بار باشد.
– تمام سطوح مرتبط با خارج مانند پنجره‌ها و تمامی بخش‌هایی از فضای داخل که مستعد تقطیر بخار آب هستند باید در معرض جریان هوای رفت قرار داشته باشند.
به عنوان یک قاعده سرانگشتی هوای رفت به ازای هر متر مربع از سطح پنجره باید 73-55 متر مکعب بر ساعت در نظر گرفته شود.
– دریچه‌های توزیع هوا باید طوری انتخاب شود که پرتاب باد مناسب و هوادهی مورد نظر در هر مقطع تامین شود.
– مقدار هوای خارج باید بر بنای کد‌های محلی یا استاندارد‌های معتبری مانند ASHRAE62 در نظر گرفته شود.
– به منظور تامین فشار منفی در فضای استخر باید از فن تخلیه مناسب استفاده شود.
به عنوان چند توصیه کلی دیگر درباره سیستم توزیع هوا و شبکه کانال، موارد زیر را نیز در نظر داشته باشید:
– بخش‌هایی از کانال که از مناطق تهویه نشده عبور می‌کنند، باید عایقکاری شوند.
– در صورت امکان، دریچه مرتبط با فن تخلیه باید تا حد امکان نزدیک به جکوزی قرار گیرد.
– توجه داشته باشید که برا ی جلوگیری از تقطیر بر روی نورگیر‌های سقفی جریان هوای بسیار زیادی مورد نیاز است.